เป้าหมายการแต่งงานตามวิถีทางของอิสลาม  

            การที่ชายและหญิงจะมีเพศสัมพันธ์กันนั้น เขาทั้งสองจะต้องเป็นสามี-ภรรยา โดยผ่านการนิกะห์ตามข้อบัญญัติของศาสนา มิเช่นนั้นแล้วจะถือว่า การอยู่ร่วมกันฉันท์สามีภรรยาเป็น การทำซินา หรือการละเมิดประเวณี ซึ่งเรื่องนี้เป็นพื้นฐานจากคำสอนของอิสลามที่เราทราบกันดี

“และหนึ่งในบรรดาสัญญาณทั้งหลายของพระองค์ คือ สร้างคู่ครองให้แก่พวกเจ้าจากตัวของพวกเจ้าเอง เพื่อเจ้าจะได้อยู่ร่วมกับนาง และได้ทรงทำให้มีความรักและความเมตตาระหว่างพวกเจ้า แท้จริงในเรื่องดังกล่าวนี้เป็นสัญญาณแก่หมู่ชนที่พิจารณา” (ซูเราะฮ์อัรรูม อายะห์ที่ 21)

                มะอ์กิล บิน ยะซาร รายงานว่า

“ชายผู้หนึ่งมาหาท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม แล้วกล่าวว่า ฉันต้องใจหญิงผู้หนึ่งซึ่งเธอมีความเพียบพร้อม อีกทั้งยังสวยงาม แต่ทว่าเธอไม่สามารถมีบุตรได้ ฉันจะแต่งงานกับเธอดีไหม ท่านตอบว่า ไม่สมควร หลังจากนั้นเขาได้มาหาท่านเป็นครั้งที่สอง แล้วท่านได้ปรามเขา ต่อมาเขามาหาท่านอีกเป็นครั้งที่สาม ท่านตอบว่า พวกท่านจงแต่งงานกับหญิงที่ให้กำเนิดบุตร เพราะฉันจะเอาพวกท่านไปอวดกับประชาชาติอื่นๆ" (สุนันอบีดาวูด ฮะดีษเลขที่ 1754)

               พระองค์อัลลอฮ์ ทรงกล่าวว่า

“และผู้ที่ไม่มีความสามารถจะแต่งงานได้ ก็ให้เขาข่มความใคร่ จนกว่าอัลลอฮ์จะให้เขามั่งคั่งจากความโปรดปรานของพระองค์” (ซูเราะห์ อันนูร อายะห์ที่ 33)

                ท่านบีมูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ได้ชี้แนะให้ผู้มีความสามารถแต่งงาน เพื่อเป็นลดสายตา และรักษาอวัยวะสงวน ส่วนผู้ไม่มีความสามารถนั้น ท่านนบีแนะนำให้ถือศีลอด

“ผู้ใดที่มีความพร้อมก็จงแต่งงานเถิด เพราะมันทำให้สายตาลดต่ำลง และป้องกันอวัยวะสงวน แต่หากผู้ใดไม่สามารถ เขาก็ควรถือศีลอด เพราะมันเป็นเกราะป้องกัน” (บุคอรี ฮะดีษเลขที่ 1772)

                อัลกุรอานและฮะดีษของท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม บางส่วนตามที่เสนอข้างต้นนั้น ได้ชี้ให้เห็นว่า ข้อบัญญัติของอิสลามจะให้ความสำคัญกับการแต่งงาน เพื่อสร้างสถาบันครอบครัว บนพื้นฐานของความรักความอบอุ่น ไม่ใช่แค่เพียงการปลดเปลื้องความใคร่เท่านั้น

                และนอกจากข้อบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับเรื่องการแต่งงานโดยตรง เช่น กฏเกณฑ์,เงื่อนไข,วิธีการของการแต่งงาน ก็ยังมีข้อบัญญัติอื่นที่เกี่ยวข้องอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการหย่าร้าง, อิดดะห์, มรดก และ ฯลฯ

มุตอะฮ์

               มุตอะฮ์  ( متعة  ) ภาษาอาหรับคำนี้ สื่อความหมายได้หลายนัยยะ  เช่น  มุตอะตุ้ลฮัจญ์ ( متعة الحج  )  หมายถึงการทำฮัจญ์ตะมัตตัวอ์ และ มุตอะตุ้ลนิซาอ์ (  متعة النساء  ) หมายถึงการมีเพศสัมพันธ์กับสตรี หรือที่เรียกว่า นิกะห์มุตอะห์ นั่นเอง

            การมีเพศสัมพันธ์ชั่วคราว หรือที่เรียกว่า นิกะห์มุตอะฮ์ (การแต่งงานชั่วคราว) นั้น ไม่มีคำสั่งใช้หรือคำสั่งสนับสนุนให้กระทำดังเช่นข้อบัญญัติในเรื่องการแต่งงานตามที่กล่าวข้างต้น ทว่า นิกะห์มุตอะฮ์ มีพื้นฐานที่ต้องห้ามในอิสลาม แต่ได้รับการผ่อนปรนให้ปฏิบัติได้เป็นครั้งคราวในยุคต้นของอิสลาม ก่อนที่จะมีบัญญัติห้ามถาวรในที่สุด

            ขอทำความเข้าใจคำว่า พื้นฐานที่ต้องห้าม และ พื้นฐานที่อนุมัติ  ดังนี้

1 – พื้นฐานที่อนุมัติ หมายถึง นิกะห์มุตอะฮ์เป็นเรื่องทีมีการอนุมัติแต่ดั่งเดิม และมีคำสั่งห้ามเป็นครั้งคราว  แต่มิใช่เช่นนั้น เนื่องมีคำสั่งห้ามถาวร (ไม่ใช่ห้ามชั่วคราว) จากท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ดังนี้

อัรรอเบีอะอ์ บิน ซับเราะฮ์ รายงานจากพ่อของเขาว่า ท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ห้ามมุตอะฮ์ โดยกล่าวว่า “แท้จริงมันเป็นสิ่งต้องห้าม นับจากวันที่พวกเจ้าอยู่นี้ตราบจนวันกิยามะห์” (ศอเฮียะห์มุสลิม ฮะดีษเลขที่ 2509)

2 – พื้นฐานที่ต้องห้าม หมายถึง นิกะห์มุตอะฮ์ เป็นเรื่องที่ต้องห้ามแต่ดั่งเดิม แต่มีการอนุมัติเป็นครั้งคราว ซึ่งหลักฐานห้ามการอนุมัติเป็นครั้งคราวนั้น เช่นคำรายงานที่ชีอะฮ์นำมาแสดงเองดังต่อไปนี้

               ดังนั้นเราจึงพูดว่า พื้นฐานของนิกะฮ์มุตอะฮ์  เป็นสิ่งที่ต้องห้ามในอิสลาม แต่อนุมัติให้กระทำได้เพียงครั้งคราว  และคำว่าอนุญาตให้กระทำเป็นครั้งคราวในที่นี้ หมายถึงในช่วงต้นของอิสลามเท่านั้น ตามที่ชีอะฮ์ได้สำแดงข้อความจากหนังสือตัฟซีร อัตฏอบะรีย์ ว่า
 

                เมื่อนิกะห์มุตอะฮ์มีพื้นฐานที่ต้องห้ามในอิสลาม แต่ได้รับการผ่อนปรนเป็นครั้งคราว ดังนั้นเราจึงพบว่า ตำราบันทึกฮะดีษมากมาย จะมีฮะดีษเกี่ยวกับคำสั่งห้าม และคำอนุมัติเป็นครั้งคราวระบุไว้คู่กัน เช่นในบันทึกฮะดีษของท่านอิหม่ามบุคอรี, มุสลิม,ติรมีซีย์,นะซาอีย์ อิบนิมาญะห์,มุสนัดอิหม่ามอะห์หมัด,อัลบัยฮะกีย์ เป็นต้น

                แต่สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือ เหล่าชีอะฮ์มักจะไปนำเอาฮะดีษที่กล่าวถึงการอนุมัติเป็นครั้งคราว มาแสดงแก่ผู้คนว่า นี่คือหลักฐานอนุญาตถาวร ขณะเดียวกันก็ปิดบังตัวบทที่ระบุถึงคำสั่งห้ามไว้  มิหนำซ้ำ พอมีใครนำเอาตัวบทคำสั่งห้ามมาแสดง พวกเขากลับปฏิเสธ หรือไม่ก็กล่าวว่า เป็นฮะดีษอุปโลกน์ ทั้งๆที่ฮะดีษเหล่านั้นกล่าวไว้คู่กัน, อยู่ในตำราเดียวกัน และมาตรฐานเดียวกัน ตัวอย่างเช่น

สงวนลิขสิทธิ์โดย © อ.ฟารีด เฟ็นดี้ All Right Reserved.

ติดประกาศ: 2009-11-02 (14564 ครั้ง)