อิหม่ามฮะนะฟี เป็นนักวิชาการกลุ่มแรกที่รับเอาฮะดีษ อาฮาด (ฮะดีษที่มีผู้รายงานจำนวนน้อย) เป็นหลักฐานยืนยันในเรื่องข้อบัญญัติต่างๆ หากฮะดีษบทนั้นสืบถึงที่มาอย่างชัดเจน โดยมีเงื่อนไขว่า ฮะดีษนั้นต้องไม่ขัดกับอัลกุรอาน และซุนนะห์ของท่านรอซูลซึ่งเป็นที่รับทราบกันโดยทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้รายงานฮะดีษจะต้องไม่ประพฤติ หรือปฏิบัติในทางที่ตรงกันข้ามกับฮะดีษที่เขารายงาน

แม้อิหม่ามฮานาฟี จะได้ทันพบกับบรรดาศอฮาบะห์ก็ตาม แต่ฮะดีษที่ท่านรายงานไว้กลับมีจำนวนน้อย เหตุเพราะท่านได้ทุ่มเทเวลาในเรื่องการ อิสติมบาต เสียเป็นส่วนใหญ่ กระนั้นก็ดี คนในยุคหลังๆ ยังได้มีโอกาสอ่านหนังสือบันทึกฮะดีษของท่านที่มีชื่อว่า มุสนัดอบีฮะนีฟะห์ ซึ่งเป็นบันทึกที่รวบรวมฮะดีษในด้านฟิกฮ์เสียเป็นส่วนมาก และในการรวบรวมฮะดีษของท่านนั้น ท่านก็มิได้กระทำโดยลำพัง แต่ได้ปรึกษากับศอฮาบะห์บางท่าน พร้อมทั้งบรรดาลูกศิษย์ของท่านด้วย

ส่วนในด้านการ อิสติมบาต นั้นท่านได้ถือเอาอัลกุรอานเป็นหลักฐานอันดับแรก รองลงมาก็คือฮะดีษหรือซุนนะห์ของท่านรอซูลที่มีการสืบถึงที่มาอย่างแน่ชัด และท่านได้ถือเอาการกิยาส (การเปรียบเทียบกับเรื่องอื่นที่มีตัวบทเพื่อให้ได้ข้อบัญญัติในเรื่องนั้น) เป็นอันดับสุดท้าย และจากการที่ท่านได้ทุ่มเทในเรื่องของ อิสติมบาต เสียเป็นส่วนใหญ่ จึงทำให้ผู้คนรู้จักท่านในฐานะของนักฟิกฮ์ มากกว่าฐานะของนักวิชาการฮะดีษ โดยเฉพาะคนในบ้านเราจะรูจักท่านในนามของ มัซฮับอบูฮะนะฟี หรือมัซฮับฮะนะฟี นั่นเอง

สงวนลิขสิทธิ์โดย © อ.ฟารีด เฟ็นดี้ All Right Reserved.

ติดประกาศ: 2006-07-18 (2111 ครั้ง)