มุสลิม/หมวดที่1/บทที่11/ฮะดีษเลขที่ 0036
عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، قَالَ أَخْبَرَنِي سَعِيدُ بْنُ الْمُسَيَّبِ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ لَمَّا حَضَرَتْ أَبَا طَالِبٍ الْوَفَاةُ جَاءَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَوَجَدَ عِنْدَهُ أَبَا جَهْلٍ وَعَبْدَ اللَّهِ بْنَ أَبِي أُمَيَّةَ بْنِ الْمُغِيرَةِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم " يَا عَمِّ قُلْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ . كَلِمَةً أَشْهَدُ لَكَ بِهَا عِنْدَ اللَّهِ " . فَقَالَ أَبُو جَهْلٍ وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِي أُمَيَّةَ يَا أَبَا طَالِبٍ أَتَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ . فَلَمْ يَزَلْ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَعْرِضُهَا عَلَيْهِ وَيُعِيدُ لَهُ تِلْكَ الْمَقَالَةَ حَتَّى قَالَ أَبُو طَالِبٍ آخِرَ مَا كَلَّمَهُمْ هُوَ عَلَى مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ . وَأَبَى أَنْ يَقُولَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ . فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم " أَمَا وَاللَّهِ لأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ مَا لَمْ أُنْهَ عَنْكَ " . فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ { مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَى مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ} . وَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى فِي أَبِي طَالِبٍ فَقَالَ لِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم { إِنَّكَ لاَ تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ}.
อิบนิซิฮาบ กล่าวว่า สะอี๊ด บิน มุซัยญับ ได้บอกแก่ฉันโดยฟังมาจากพ่อของเขาว่า ขณะที่อบูตอลิบใกล้เสียชีวิตนั้น ท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ได้ไปเยี่ยมเขา และพบว่า ณ.ที่นั้นมี อบูญะฮล์ และ อับดุลลอฮ์ บุตรของ อบีอุมัยยะห์ บุตรของ อัลมุฆีเราะห์ อยู่ด้วย แต่ท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ก็กล่าวว่า โอ้ลุงเอ๋ย จงกล่าว ลาอิลาฮ่าฮิ้ลลัลลอฮ์ ถ้อยคำที่ฉันจะได้ยืนยัน ณ.ที่อัลลอฮ์ แต่อบูญะฮล์ กับ อับดุลลอฮ์ อิบนุ อบีอุมัยยะห์ ได้กล่าวว่า โอ้อบูตอลิบ เจ้าจะหันหลังให้กับศาสนาของอับดุลมุตฏอลิบหรือ ? แต่ท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ก็ยังคงเสนอให้อบูตอลิบกล่าวคำปฏิญาณ จนกระทั่งอบูตอลิบได้กล่าวคำสุดท้ายด้วยถ้อยความตามที่พวกเขาได้ทักท้วง นั่นคือเขายินยอมอยู่บนศาสนาของอับดุลมุตฏอลิบ และปฏิเสธที่จะกล่าวว่า ลาอิลาฮ่าอิ้ลลัลลอฮ์ หลังจากนั้นท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ก็กล่าวว่า ขอสาบานต่ออัลลอฮ์ ฉันจะขออภัยโทษต่ออัลลอฮ์ให้แก่ท่านตราบใดที่ฉันไม่ถูกห้าม พระองค์อัลลอฮ์จึงได้ประทานอายะห์นี้มาคือ “ ไม่ใช่หน้าที่ของนบีและบรรดาผู้ศรัทธาที่จะขออภัยโทษให้แก่บรรดาผูตั้งภาคี แม้ว่าพวกเขาจะเป็นญาติสนิทกันก็ตาม หลังจากเป็นที่ชัดเจนแก่พวกเขาแล้ว แท้จริงพวกเขาคือชาวนรก” ซูเราะห์ อัตเตาบะห์ อายะห์ที่ 113
และพระองค์อัลลอฮ์ ผู้ทรงสูงส่งได้ทรงประทาน (อัลกุรอาน) เกี่ยวกับเหตุการณ์อบีตอลิบโดยบอกแก่ท่านรอซูลลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัมว่า “แท้จริงเจ้าไม่สามารถให้ทางนำแก่ผู้ที่เจ้ารักได้ แต่อัลลอฮ์ทรงให้ทางนำแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และพระองค์ทรงรู้ดียิ่งถึงบรรดาผู้อยู่บนทางที่ถูกต้อง“ ซูเราะห์อัลกอศ็อด อายะห์ที่ 56
|
|