บุคคอรี/หมวดที่4/บทที่20/ฮะดีษเลขที่ 155
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ اتَّبَعْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم وَخَرَجَ لِحَاجَتِهِ، فَكَانَ لاَ يَلْتَفِتُ فَدَنَوْتُ مِنْهُ فَقَالَ " ابْغِنِي أَحْجَارًا أَسْتَنْفِضْ بِهَا ـ أَوْ نَحْوَهُ ـ وَلاَ تَأْتِنِي بِعَظْمٍ وَلاَ رَوْثٍ ". فَأَتَيْتُهُ بِأَحْجَارٍ بِطَرَفِ ثِيَابِي فَوَضَعْتُهَا إِلَى جَنْبِهِ وَأَعْرَضْتُ عَنْهُ، فَلَمَّا قَضَى أَتْبَعَهُ بِهِنَّ
อบูฮุรอยเราะห์ รายงานว่า ฉันตามท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ออกไปเพื่อถ่ายทุกข์ แต่ฉันไม่ได้หันไปมอง เพียงแต่คอยเฝ้าระวังท่านอยู่ใกล้ๆ ท่านกล่าวว่า “ช่วยไปเอาหินที่จะใช้ชำระให้ฉันหน่อย” – หรือ สิ่งที่ใกล้เคียงพอจะใช้ทำความสะอาดได้ – “แต่อย่านำกระดูกหรือมูลสัตว์มาให้ฉัน” ดังนั้นฉันจึงไปนำหินที่อยู่ในชายเสื้อของฉันไปวางไว้ข้างท่าน แล้วฉันก็ออกมาให้ห่างท่าน และเมื่อท่านเสร็จธุระ , ท่านก็ชำระด้วยสิ่งเหล่านั้น
อ้างอิงเพิ่มเติม ฮะดีษเลขที่ 3860
|
|