บุคคอรี/หมวดที่4/บทที่46/ฮะดีษเลขที่ 195
عَنْ أَنَسٍ، قَالَ حَضَرَتِ الصَّلاَةُ، فَقَامَ مَنْ كَانَ قَرِيبَ الدَّارِ إِلَى أَهْلِهِ، وَبَقِيَ قَوْمٌ، فَأُتِيَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم بِمِخْضَبٍ مِنْ حِجَارَةٍ فِيهِ مَاءٌ، فَصَغُرَ الْمِخْضَبُ أَنْ يَبْسُطَ فِيهِ كَفَّهُ، فَتَوَضَّأَ الْقَوْمُ كُلُّهُمْ. قُلْنَا كَمْ كُنْتُمْ قَالَ ثَمَانِينَ وَزِيَادَةً.
อนัส (บินมาลิก) รายงานว่า เมื่อเวลาละหมาด (อัศริ) มาถึง, คนที่มีบ้านอยู่ใกล้ก็กลับไปหาครอบครัวของเขา (เพื่ออาบน้ำละหมาด) จึงยังคงเหลือคนอีกกลุ่มหนึ่ง (ที่ยังไม่น้ำทำน้ำละหมาด) ขณะนั้นมีผู้นำขันลูกหินใส่น้ำมาให้ท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม มันเป็นขันหินใบเล็กที่ไม่สามารถเอามือล้วงเข้าไปได้ แต่คนที่เหลืออยูก็สามารถอาบน้ำละหมาดได้ครบทุกคน พวกเรา (ผู้รายงาน) ถามว่า ตอนนั้นพวกท่านมีกันกี่คน เขา (อนัส) ตอบว่า ประมาณแปดสิบคนหรือมากกว่านั้น
|
|