ซูเราะห์อัลบะกอเราะห์ อายะห์ที่ 38


قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيْعاً فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدَى فَمَنْ تَبِعَ هُداَيَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُوْنَ


เราได้กล่าวว่า พวกเจ้าจงลงจากสวรรค์ไปให้หมด โดยจะมีทางนำของข้าไปสู่พวกเจ้าอย่างแน่นอน ดังนั้นผู้ใดปฏิบัติตามทางนำของข้า ความกลัวก็จะไม่บังเกิดแก่พวกเขา และพวกเขาก็จะไม่เสียใจ


พระองค์อัลลอฮ์ได้ออกคำสั่งว่า (พวกเจ้าจงลงจากสวรรค์ไปให้หมด) หมายถึงสั่งให้ท่านนบีอาดัม,ท่านหญิงฮาวา รวมถึงอิบลีส ลงจากสวรรค์ไปสู่โลกดุนยา และนี่คืออีกหลักฐานหนึ่งที่ยืนยันว่าสวรรค์ที่กล่าวมาคือ สวรรค์เบื้องบนไม่ใช่สวรรค์บนดิน และเป็นหลักฐานยืนยันว่า อิบลีสก็เคยอยู่ในสวรรค์มาก่อนที่จะถูกเนรเทศให้ลงจากสวรรค์ ตามที่ได้ชี้แจงไว้ในอายะห์ก่อนหน้านี้แล้ว
อย่างไรก็ตาม ยังมีนักวิชาการบางท่านได้ชี้แจงว่า คำสั่งที่ให้ลงจากสวรรค์คือคำสั่งที่ระบุในอายะห์ก่อนหน้านี้ คือสั่งให้ลงจากสวรรค์สู่ฟ้าดุนยา ส่วนคำสั่งที่ระบุในอายะห์นี้ คือสั่งให้ลงจากฟ้าดุนยามาสูโลกนี้

พระองค์ได้ทรงยืนยันโดยการใช้อักษร “นูน” ในคำว่า يَأْتِيَنَّكُمْ ซึ่งแสดงถึงการเน้นย้ำว่า จะให้ทางนำแก่พวกเจ้าอย่างแน่นอน และเมื่อใดที่ทางนำของพระองค์มาถึง แล้วลูกหลานของอาดัม คือมนุษย์รวมถึงเหล่าญินด้วย ได้ปฏิบัติตามทางนำของพระองค์ (ดังนั้นผู้ใดปฏิบัติตามทางนำของข้า) ในดุนยานี้ คือเชื่อและปฏิบัติตามคำสอนของท่านนบี มูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ด้วยความจริงจังและบริสุทธิ์ใจ
“มะกอติล บิน ฮัยยาน กล่าว่า ทางนำในที่นี้คือท่านนบีมูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ส่วน อัลฮะซัน กล่าวว่า คือทางนำแห่งอัลกุรอาน และทั้งสองมุมมองนี้ถูกต้องทั้งคู่ แต่ อบู อัลอาลียะห์ ได้กล่าวไว้ครอบคลุมกว่า คือ บรรดานบีและรอซูลและคำชี้แจงที่ได้นำมา” ตัฟซีร อิบนิกะษีร เล่มที่ 1 หน้าที่ 117

ผลที่เขาจะได้รับในอาคิเราะห์จากการปฏิบัติตามทางนำก็คือ (ความกลัวก็จะไม่บังเกิดแก่พวกเขา และพวกเขาก็จะไม่เสียใจ) เช่นเดียวกับที่พระองค์กล่าวว่า

قَالَ اهْبِطاَ مِنْهَا جَمِيْعاً بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِّنِّي هَدَى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلاَ يَضِلُّ وَلاَ يَشْقَى


“พระองค์กล่าวว่า เจ้าทั้งสองจงลงไปจากสวรรค์ให้หมด โดยบางส่วนของพวกเจ้าเป็นศัตรูซึ่งกันและกัน โดยจะมีเมื่อทางนำจากข้ามายังพวกเจ้าอย่างแน่นอน ดังนั้นผู้ใดปฏิบัติตามทางนำของข้าก็จะไม่หลงผิดและจะไม่ระทม” ซูเราะห์ ตอฮา อายะห์ที่ 123

อิบนิ อับบาส กล่าวว่า คือพวกเขาจะไม่หลงทางในดุนยา และจะไม่ระทมทุกข์ในอาคิเราะห์