ซูเราะห์อัลบะกอเราะห์ อายะห์ที่ 54
وَإذْ قَالَ مُوْسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أنْفُسَكُمْ بِإتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوْبُوا إلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أنْفُسَكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ إنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيْمُ
และจงทบทวนขณะที่มูซาได้กล่าวแก่กลุ่มชนของเขาว่า โอ้กลุ่มชนของฉันเอ๋ย แท้จริงพวกท่านได้อธรรมต่อตัวของพวกท่านเอง ด้วยการที่พวกท่านยึดถือลูกวัว ดังนั้นพวกท่านจงสำนึกผิดต่อผู้บังเกิดพวกท่านเถิด โดยพวกท่านจงสังหารตัวของพวกท่าน ดังกล่าวนี้เป็นการดีสำหรับพวกท่าน ณ.ผู้ที่บังเกิดพวกท่านมา ดังนั้นพระองค์ได้ทรงอภัยโทษให้แก่พวกท่าน แท้จริงพระองค์คือผู้ทรงอภัย ผู้ทรงเมตตา
เมื่อท่านนบีมูซาได้กลับสู่กลุ่มชนของท่านและได้ทราบถึงเหตุการณ์ที่ อัสซามีรีย์ กับบรรดาบนีอิสรออีล หลอมรูปวัวขึ้นมาเพื่อสักการะ ทำให้ท่านโกรธถึงขนาด เข้าไปดึงเคราของนบีฮารูณผู้เป็นพี่ชายแล้วต่อว่าอย่างรุนแรง พระองค์อัลลอฮ์ทรงกล่าวว่า
قَالَ يَا هَارُوْنُ مَا مَنَعَكَ إذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا
“มูซากล่าวว่า โอ้ฮารูณเอ๋ย สิ่งใดที่ห้ามท่าน (ไม่ให้ยับยั้งพวกเขา) ในเมื่อท่านเห็นพวกเขาหลงผิด” ซูเราะห์ ตอฮา อายะห์ที่ 92
หลังจากนั้นท่านได้ทำการเผารูปหลอมวัวต่อหน้า อัสซามีรีย์ และบรรดาบนีอิสรออีล แล้วก็นำเศษซากของมันไปโปรยในทะเล พระองค์อัลลอฮ์ทรงกล่าวว่า
وَانْظُرْ إلَى إلَهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفاً لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لََنَنسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفاً
“และจงดูพระเจ้าของเจ้าซึ่งเจ้าได้สักการะต่อมัน เราจะเผามันอย่างแน่นอน แล้วเราจะนำมันไปโปรยในทะเลให้กระจาย” ซูเราะห์ ตอฮา อายะห์ที่ 97
ความผิดที่บนีอิสรออีลได้ก่อขึ้นนี้ร้ายแรงเกินกว่าจะให้อภัย ท่านนบีมูซาได้กล่าวแก่พวกเขาว่า (โอ้กลุ่มชนของฉันเอ๋ย แท้จริงพวกท่านได้อธรรมต่อตัวของพวกท่านเอง ด้วยการที่พวกท่านยึดถือลูกวัว) หมายถึงการหลอมรูปลูกวัวแล้วนำไปสักการะบูชานั้นเป็นการอธรรมต่อพระเจ้าผู้สร้างและผู้ทรงให้ความเมตตาต่อพวกเขา แต่ผลที่เกิดขึ้นนั้นคือความอธรรมต่อตัวของพวกเขาเอง เนื่องจากการกระทำของพวกเขาไม่ได้ทำให้สถานะของพระองค์อัลลอฮ์ต้องบกพร่องไป
เมื่อท่านนบีมูซาได้กล่าวแก่พวกเขาว่า พวกเขาอธรรมต่อตัวเองด้วยการหลอมรูปลูกวัวแล้วสักการะบูชา ทำให้พวกเขาวิตกกังวลและสิ้นหวังจึงได้กัดนิ้วตัวเอง
“ท่านฮะซัน อัลบัศรีย์ กล่าวในการอธิบายข้อความที่ว่า (และจงทบทวนขณะที่มูซาได้กล่าวแก่กลุ่มชนของเขาว่า โอ้กลุ่มชนของฉันเอ๋ย แท้จริงพวกท่านได้อธรรมต่อตัวของพวกท่านเอง ด้วยการที่พวกท่านยึดถือลูกวัว) หมายถึง ความวิตกกังวลได้เกิดขึ้นในหัวใจของพวกเขาจากการสักการะลูกวัว ดังที่พระองค์อัลลอฮ์ได้ทรงกล่าวว่า
وَلَمَّا سُقِطَ فِي أيْدِيْهِمْ وَرَأوْا أنَّهُمْ قَدْ صَلُّوا قَالُوا لَئِنْ لَمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْلَنَا لَنَكُوْنَنَّ مِنَ الْخَاسِرِيْنَ
“ครั้นเมื่อพวกเขาวิตกกังวลและสิ้นหวังด้วยการกัดนิ้วตัวเอง และพวกเขาได้เห็นว่าพวกเขาหลงผิดไปแล้ว พวกเขาก็กล่าวว่า หากองค์อภิบาลของเราไม่เมตตาและให้อภัยแก่เราแล้ว แน่นอนเหลือเกินว่าพวกเราต้องอยู่ในบรรดาผู้ขาดทุน” ซูเราะห์ อัลอะอ์รอฟ อายะห์ที่ 149
นี่คือเหตุการณ์ขณะที่นบีมูซาได้กล่าวแก่กลุ่มชนของเขาว่า (โอ้กลุ่มชนของฉันเอ๋ย แท้จริงพวกท่านได้อธรรมต่อตัวของพวกท่านเอง ด้วยการที่พวกท่านยึดถือลูกวัว) ตัฟซีร อิบนิกะษีร เล่มที่ 1 หน้าที่ 130
ข้อความที่ว่า (ดังนั้นพวกท่านจงสำนึกผิดต่อผู้บังเกิดพวกท่านเถิด) อบู อัลอาลียะห์, สะอี๊ด บิน ญุบัยร์ และ อัรรอเบียะอ์ บิน อนัส ได้อธิบายคำว่า يارئكم หมายถึง خالقكم คือผู้ที่สร้างพวกท่าน
อิบนุกะษีร กล่าวว่า “กรณีนี้เป็นการกระตุ้นเตือนถึงความผิดฉะกรรที่พวกเขาได้ก่อขึ้น หมายถึง พวกเจ้าจงสำนึกผิดต่อผู้ที่สร้างพวกเจ้ามา แน่นอนว่าพวกท่านได้สักการะต่อสิ่งอื่นร่วมกับพระองค์” ตัฟซีร อิบนิกะษีร เล่มที่ 1 หน้าที่ 130
ข้อความที่ว่า (พวกท่านจงสังหารตัวของพวกท่าน) เพื่อปลดเปลื้องความผิดรุนแรงที่พวกเขาได้ทำขึ้น ด้วยการสังหารชีวิตของพวกเขาเอง คือต่างคนต่างฆ่ากัน และพวกเขาก็ตอบรับวิธีการปลดเปลื้องความผิดที่ท่านนบีมูซาได้สั่งใช้นี้
อิบนุ ญะรีร ได้อธิบายประเด็นนี้โดยอ้างคำรายงานว่า “อัลฮะซัน บิน ยะห์ยา เล่าให้เราฟังโดยกล่าวว่า อับดุรรอซาก ได้บอกกับเราโดยกล่าวว่า มะอ์มัร ได้บอกกับเราว่า จาก อัสซุฮ์รีย์ และ ก่อตาดะห์ ในถ้อยคำที่ว่า (พวกท่านจงสังหารตัวของพวกท่าน) คือ พวกเขาลุกขึ้นยืนเป็นสองแถว แล้วฟาดฟันกันเอง จนกระทั่งมีเสียงกล่าวแก่พวกเขาว่า หยุดได้แล้ว ก่อตาดะห์ กล่าวว่า กรณีนี้ผู้ที่ถูกฆ่าได้ชะฮีดและผู้ที่ฆ่าได้รับการเตาบะห์” ตัฟซีร อัตฏอบะรีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 287
ข้อความที่ว่า (ดังกล่าวนี้เป็นการดีสำหรับพวกท่าน ณ.ผู้ที่บังเกิดพวกท่านมา) คือวิธีการปลดเปลื้องความผิดรุนแรงด้วยการประหารกันเองของพวกเขานี้ เป็นการแสดงความจงรักภักดีต่อพระเจ้าด้วยการปฏิบัติตามคำสั่งของนบีมูซา และเป็นการปลดโทษของพวกเขาในอาคิเราะห์ และแสวงหาความพอพระทัยจากอัลลอฮ์หลังจากที่เนรคุณต่อพระองค์ จนกระทั่งพระองค์ได้ทรงอภัยให้แก่พวกเขา