ซูเราะห์อัลบะกอเราะห์ อายะห์ที่ 76
وَإذَا لَقُوا الَّذِيْنَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإذَا خَلاَ بَعْضُهُمْ إلَى بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُوْنَهُمْ بِمَا فَتَحَ اللهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُوْكُمْ بِهِ عِبْدَ رَبِّكُمْ أَفَلاَ تَعْقِلُوْنَ
และเมื่อพวกเขาได้พบกับบรรดาผู้ศรัทธา พวกเขาก็กล่าวว่า เราได้ศรัทธาแล้ว แต่เมื่อเขาอยู่ตามลำพังในหมู่พวกเขาเอง พวกเขาก็กล่าวว่า พวกท่านจะเล่าให้พวกเขาฟังด้วยสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงเปิดเผยแก่พวกท่าน เพื่อให้พวกเขาเอาเรื่องนั้นไปโต้แย้งกับพวกท่านต่อองค์อภิบาลของพวกท่านหรือ พวกท่านไม่ใช้ปัญญากันเลยหรือ
หลังจากที่พระองค์อัลลอฮ์ทรงประจาน บนีอิสรออีลเหล่ายะฮูดว่า หัวใจของพวกเขาแข็งกระด้างยิ่งกว่า หินจนไม่สามารถน้อมรับสัจธรรมได้ แล้วบรรดาผู้ศรัทธายังมุ่งหวังที่จะให้พวกเขายอมจำนนต่อพวกเจ้าอีกหรือ และพระองค์อัลลอฮ์ทรงเปิดโปงพฤติกรรมของพวกเขาให้ทราบว่า ภาพที่พวกเขาแสดงออกถึงการศรัทธานั้นเป็นภาพลวง ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือพฤติกรรมของพวกเขาก็ตาม
พระองค์อัลลอฮ์ทรงกล่าวว่า (และเมื่อพวกเขาได้พบกับบรรดาผู้ศรัทธา) คือได้พบกับเหล่าศอฮาบะห์ของท่านนบี มูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม พวกเขาจะแสดงออกด้วยภาพของผู้ศรัทธาพร้อมทั้งกล่าวยืนยันว่า พวกเขาก็เป็นผู้ศรัทธาแล้วเช่นเดียวกัน แต่เมื่อพวกเขาได้อยู่กันตามลำพังก็จะแสดงธาตุแท้ของพวกเขาออกมา ซึ่งพฤติกรรมเช่นนี้ พระองค์อัลลอฮ์ได้ทรงประจานพวกเขาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว (ย้อนดูซูเราะห์นี้ตั้งแต่อายะห์ที่ 8 เป็นต้นไป)
ถ้อยคำที่ว่า (พวกท่านจะเล่าให้พวกเขาฟังด้วยสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงเปิดเผยแก่พวกท่าน เพื่อจะให้พวกเขาเอาเรื่องนั้นไปโต้แย้งกับพวกท่าน) คือเหล่ายะฮูดได้ต่อว่ากันเองว่า ใครไปเล่าเรื่องราวที่ถูกระบุอยู่ในคัมภีร์อัตเตารอตให้มูฮัมหมัดและศอฮาบะห์ของเขาฟัง เพื่อให้มูฮัมหมัดกับพวกใช้เป็นหลักฐานโต้แย้งกับพวกเขา
อิบนุ ญะรีร ได้รายงานสาเหตุของการประทานข้อความนี้ว่า
“อัลกอเซ็ม เล่าให้เราฟังโดยกล่าวว่า อัลฮุซัยน์ เล่าให้เราฟังโดยกล่าวว่า ฮัจญาจญ์ เล่าให้ฉันฟัง จาก อิบนุ ญุรอยญ์ กล่าวว่า อัลกอเซ็ม อิบนุ อบี บัซซะห์ ได้บอกกับฉันจาก มุญาฮิด ในถ้อยคำที่ว่า (พวกท่านจะเล่าให้พวกเขาฟังด้วยสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงเปิดเผยแก่พวกท่าน) เขากล่าวว่า ในวันทำสงครามกับบนีกุรอยเซาะห์นั้น ท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุลัยฮิวะซัลลัม ได้ยืนอยู่ด้านล่างป้อมปราการของพวกเขา แล้วกล่าวว่า “โอ้ผู้เป็นพี่น้องลิง, ผู้เป็นพี่น้องกับหมู, และผู้สักการะต่อเจว็ดทั้งหลาย” พวกเขากล่าวกันว่า ใครเป็นผู้บอกเรื่องนี้กับมูฮัมหมัด เรื่องนี้จะไม่แพร่งพรายออกไปนอกจากพวกเจ้า คือถ้อยคำของอัลลอฮ์ที่ว่า (พวกท่านจะเล่าให้พวกเขาฟังด้วยสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงเปิดเผยแก่พวกท่านหรือ) ด้วยสิ่งที่อัลลอฮ์ได้ทรงเปิด เพื่อจะให้พวกเขามีหลักฐานโต้แย้งกับพวกท่าน
และบางท่านก็กล่าวดังที่ มูซา ได้เล่าให้ฉันฟังโดยกล่าวว่า อัมร์ เล่าให้เราฟังโดยกล่าวว่า อัสบาฏ เล่าให้เราฟังจาก อัสซุดดีย์ ในถ้อยคำที่ว่า (พวกท่านจะเล่าให้พวกเขาฟังด้วยสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงเปิดเผยแก่พวกท่าน) จากการโลงโทษเพื่อให้พวกเขาใช้เป็นข้อโต้แย้งกับพวกท่าน ณ.องค์อภิบาลของพวกท่านหรือ ? พวกเหล่านี้คือกลุ่มชนชาวยะฮูดที่เคยศรัทธา แล้วพวกเขาก็สับปลับ พวกเขาได้เล่าให้อาหรับที่เป็นผู้ศรัทธาฟังในเหตุการณ์ที่บรรพบุรุษของพวกเขาพวกเขาเคยถูกลงโทษ พวกเขาต่างกล่าวกันว่า พวกเจ้าจะไปเล่าให้พวกเขาฟังในสิ่งที่อัลลอฮ์ได้ทรงเปิดให้แก่พวกท่านได้รู้ถึงการลงโทษที่บรรพบุรุษของพวกเขาเคยได้รับ เพื่อพวกเขาจะได้กล่าวว่า เราเป็นที่รักยิ่ง ณ.ที่อัลลอฮ์มากกว่าพวกท่าน และอัลลอฮ์ให้เรามีเกียรติ ณ.ที่อัลลอฮ์มากกว่าพวกท่าน
แต่บางท่านก็กล่าว่า ความหมายของคำว่า “เปิดเผย” ในอายะห์ที่ว่านี้คือ (พวกท่านจะเล่าให้พวกเขาฟังด้วยสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงเปิดเผยแก่พวกท่าน เพื่อจะให้พวกเขาเอาเรื่องนั้นไปโต้แย้งกับพวกท่าน) หมายถึง พวกท่านจะเล่าให้พวกเขาฟังในสิ่งที่อัลลอฮ์ได้พิพากษาและบัญชาแก่พวกท่านกระนั้นหรือ
และส่วนหนึ่งจากสิ่งที่พระองค์ได้ทรงบัญชาคือ ให้พวกเขายึดถือพันธสัญญาในการศรัทธาต่อมูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ดังที่ถูกระบุไว้ในคัมภีร์อัตเตารอต และการที่บรรพบุรุษของพวกเขาถูกพิพากษาให้เป็นลิงและหมู และอื่นๆ อีกหลายกรณี ทั้งหมดนี้เพื่อที่ รอซูลุ้ลลอฮ์และบรรดาผู้ศรัทธาจะใช้เป็นหลักฐานตอบโต้บรรดาผู้โป้ปดจากเหล่ายะฮูดดังที่พวกเขาได้เรียนรู้จากอัตเตารอต” ตัฟซีร อัตฏอบะรีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 371-372
อิบนุ ญะรีร ได้สรุปว่า ที่ชัดเจนมากที่สุดในกรณีนี้คือ การที่พระองค์อัลลอฮ์ได้ทรงแต่งตั้งท่านนบีมูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ดังในคำขึ้นต้นของอายะห์ที่พวกเขากล่าวกับท่านรอซูลและบรรดาศอฮาบะห์ว่า “พวกเราศรัทธาแล้ว” ตามพันธสัญญาที่ระบุเรื่องราวของท่านนบีมูฮัมหมัดไว้ในคัมภีร์อัตเตารอต แต่เมื่อพวกเขาอยู่กันตามลำพังก็แสดงธาตุแท้ของการเป็นผู้ปฏิเสธ
ส่วนข้อความในท้ายอายะห์ที่ว่า (พวกท่านไม่ใช้ปัญญากันเลยหรือ) เป็นถ้อยคำที่เหล่ายะฮูดประณามกันเอง จากความหวาดระแวงที่กลัวว่าความลับของพวกเขาจะรั่วไหลไปสู่บรรดาผู้ศรัทธา แล้วก็จะกลายเป็นหอกทิ่มแทงพวกเขาเอง